“ผู้หญิงเป็นอะไรก็ได้ ที่อยากเป็น”
ในวัน International Women’s Day ที่ผ่านมา เราอยากให้คุณมองเห็นว่าเพศไม่ได้บอกว่าใครควรทำอะไร ใครควรเป็นอะไร หากเป็นมนุษย์ “ทุกคนเท่าเทียมกันหมด” สิ่งที่สังคมบอกให้เธอเป็น ภาพเหมารวมที่สังคมสร้างกำลังทำลายความมั่นใจและความภาคภูมิใจของพวกเธอที่ละน้อย

ภาพเหมารวมหรือที่เรียกว่า “Stereotype” การเรียกเหมารวมโดย “คิดเองว่าเป็นแบบนั้น” อ้างอิงจากคนหมู่มากทำหรือเป็นกัน คล้ายเป็นเกณฑ์ที่ใครไปไม่ถึงก็ตกรอบไป มีผู้หญิงหลายคนที่ยอมทำลายความเป็นตัวเอง เพื่อให้เป็นคนหมู่มากเป็นคนที่คนอื่นรักและยอมรับ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็อยากไขว่คว้าไว้ทั้งนั้น
.
“ปล่อยให้ใครสักคนสู้เพื่อสิ่งที่เขาอยากเป็น ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นอยากให้เป็น”
.
สิ่งที่ใครสักคนวาดไว้ให้ผู้หญิงควรเป็น กลายเป็นเส้นตายให้พวกเธอต้องดิ้นรนเอาตัวรอดชนิดที่ยอมเสี่ยงเพื่อให้ได้มา “ต้องผอม ขาว ถึงจะสวย หรือ เรื่องตัวเลขผู้หญิงไม่เก่งหรอก” ผู้หญิงบางคนยอมแพ้ที่จะเป็นตัวเอง อับอาย และเกลียดทุกสิ่งอย่าง เพราะเทียบกับสิ่งที่คนอื่นวาดไว้เธอยังอยู่ห่างไกล ผู้หญิงบางคนก็กัดฟันสู้ให้คนอื่นเห็นว่าเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร และการเป็นผู้หญิงไม่ได้ทำให้เธอเสียเปรียบอะไรเลย
.
ในความเป็นจริงพวกเธอไม่ต้องเปลี่ยน หรือต้องสู้เพื่อให้ใครเห็นทั้งนั้น “ทุกอย่างบนโลกนี้เป็นสิทธิ์ของพวกเธออยู่แล้ว” ไม่มีพื้นที่ของเพศไหนโดยเฉพาะ ในใจทุกคนต่างรู้ว่าตัวเองเป็นใครและต้องการอะไร แต่ปัจจัยภายนอกต่างหากที่กดทับพวกเธอไปเรื่อยๆ จนเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่เป็นและเลิกรักตัวเองในที่สุด
.
เราแค่อยากให้รู้ไว้ว่า “คนทุกคนเท่าเทียมกัน” การงาน ความสวย และอำนาจไม่ได้เลือกข้างว่าใครเป็นหญิงหรือชาย เราไม่ต้องพิสูจน์ให้ใครเห็นว่าเราคู่ควรกับสิ่งนั้น เราสามารถเป็นทุกอย่างที่ต้องการโดยไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่มีข้อกำหนด ชีวิตของเราเป็นอิสระจะออกแบบมันยังไงก็ได้ เราจะเป็นอะไรก็ได้ที่อยากเป็น