“เมื่อเรารู้สึกรักใครหรืออะไรสักอย่าง หัวใจของเราจะเต้นแรง…”
.
ความโรแมนติกในหนังสือนิยายความรัก หรือเรื่องราวในหนังรักสุดหวานเริ่มหล่อหลอมให้เรารู้สึกว่า #ความรัก ช่างเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นเสียเหลือเกิน ตาของเราจะเปล่งประกาย หัวใจของเราจะเต้นไม่เป็นจังหวะ อันที่จริงตัวเราก็เคยเชื่อแบบนั้นว่าความรักเป็นเหมือนขนมหวานที่ล่อตาล่อใจเราอยู่เสมอ แล้ววันนึงชีวิตก็พาเราไปเจออีกมุมมองของความรักที่เงียบสงบและสุขใจ

ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของความรู้สึกสงบที่เราได้พบในระหว่างการมีอยู่ของบางสิ่ง อาจเป็นนิยามความรักที่เรามองข้ามไป ความรู้สึกเหมือนในที่สุดเราก็ได้อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยเสียที เราไม่ต้องดิ้นรนไขว่คว้า หรือเล่นเกมทายใจให้ได้ความรักของใครมา ไม่ต้องแตกสลายเพื่อให้เข้ากับสิ่งของหรือความรู้สึกของใครที่เราต้องการ มันกลายเป็นประโยคเรียบๆ ที่ว่า “ความธรรมดาที่แสนวิเศษ” เป็นมุมมองที่ฉีกทุกกฏของความรู้สึกรักที่ใครๆ เข้าใจ
.
พอมองด้วยเหตุผลเราก็เห็นคำตอบสำหรับความรู้สึกนี้นะ ใจเราจะเต้นตลอดเวลาได้ยังไงกัน ความรักด้วยความรู้สึกโลดโผนจะเข้ามาอยู่ในชีวิตประจำวันของเราได้ยังไงกัน ชีวิตที่มีทั้งเรื่องน่าเบื่อและน่าสนใจปะปนกันไป ความรักที่มีแต่ความตื่นเต้นจะอยู่ในช่วงเวลาที่น่าเบื่อได้ยาวนานแค่ไหนเราเองก็ไม่รู้ หากเรายึดติดอยู่กับรูปแบบที่ใครก็ไม่รู้กำหนดความรักเอาไว้ เมื่อวันนึงใจเราเลิกเต้นแรงเพื่อเขาเมื่อไหร่มันจะกลายเป็นว่าเราไม่รักเขาแล้วหรือเปล่า ?
.
ในขณะที่ความสงบกลายเป็นเรื่องประหลาด ความรู้สึกที่มั่นคงกลับพาเราผ่านทุกช่วงเวลาไปได้อย่างไม่หวือหวาจนเกินไป เราไม่เหนื่อยให้ใจต้องเต้นแรง ความเป็นตัวของตัวเองกลายเป็นเรื่องสบายๆ เวลาที่อยู่กับใครที่ทำให้ใจเราสงบ ความรู้สึกคล้ายเวลาเราอยู่บ้าน แต่เปลี่ยนจากสถานที่เป็นคนเท่านั้นเอง เมื่อเราไม่ต้องบุบสลายไปเพราะความรัก เราเลยรักตัวเองมากกว่าที่เราเคยเป็นมา
.
แต่สำหรับบางคนความสงบอาจะไม่ใช่รูปแบบความรักที่เราพบเจอ แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เพราะความรักคือรูปแบบ #อิสระ ที่เราเป็นคนกำหนดเอง เราเพียงนำเสนอความรักในมุมสงบที่ใครอาจจะมองไม่เห็น หรือคิดว่ามันไม่มีอยู่จริง เพราะความสงบคือ #ความรู้สึก ไม่ใช่การแสดงออก หากเธออยู่ใกล้ใครแล้วหัวใจเธอสงบและมั่นคง เราฝากเธอพิจารณาความรู้สึกนั้นว่าอาจจะเป็นความรู้สึกรัก ที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเข้ามาในรูปแบบนี้