แปดโมงเช้า เราตื่นมานานแล้ว แต่ไม่อยากลุกออกจากที่นอน มองเพดานด้วยความว่างเปล่า

เราอยากกลับไปนอนให้หลับนะ แต่มีเรื่องมากมายที่คิดในหัว หนึ่งในความคิดนั้นคือ เราอยากจะหายไป
…

ไม่ใช่ว่าจู่ๆ เราก็มีความคิดแบบนี้ขึ้นมา แต่เพราะปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้า ความสัมพันธ์ที่ไม่ราบรื่นกับคนรอบตัว มันทำให้เรายิ่งอยากหายไป หนีปัญหา หนีคนรอบข้าง หนีทุกอย่าง มันเหนื่อยนะ ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนกันไหม เราน่ะ ไม่อยากจะคิดอะไรแล้ว การหายไปจึงเป็นทางเดียวในตอนนี้ที่เรานึกออก หายไปเงียบๆ ไม่ต้องมีใครสังเกต เหมือนสายลมที่พัดผ่านไปเบาๆ รู้สึกได้แต่ก็เป็นเพียงแค่ชั่ววูบ
.

เราถามตัวเองมาตลอดว่าเราอยู่ไปทำไม อยู่เพื่อทำให้คนอื่นพอใจ อยู่เพื่อเป็นภาระของคนอื่น หรือเหตุผลอื่นๆ ที่เราคิดได้มันก็เกี่ยวกับคนอื่นตลอดเลย แล้วจุดนึง เราก็กลับมาถามตัวเอง…ทำไมถึงต้องเป็นคนอื่นล่ะ ? แล้วเราล่ะ เราอยู่เพื่อตัวเองไม่ได้เหรอ
.

.

เราเริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งนี้ อยู่กับความคิดและความผิดหวังในตัวเอง อาการแบบนี้เรารู้ดี มันเกิดจากสิ่งที่เราไม่ได้อยากเป็น แต่มันก็อยู่กับเรา “โรคซึมเศร้า” สิ่งที่เราพยายามหนีมาตลอด เราพยายามจะอยู่กับมันให้ได้ เพราะมันไม่ใช่ตัวเรา เรารู้ว่ามันแก้ไขได้ยาก แต่ทำไงได้ล่ะ เรากำลังมีชีวิตอยู่ เราจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ตามที่เราอยากให้มันเป็น แม้ความคิดอยากจะหายไปมันไม่หายไปง่ายๆ แต่เราเล่นโยคะให้ใจสงบได้ เราวาดภาพลงสีได้ เราทานอาหารที่อยากทานได้ อ่านหนังสือที่ชอบในวันฝนพรำได้ อันที่จริงเราก็ ‘เลือก’ ได้ แต่ตอนนั้นเรา ‘เลือก’ ที่จะไม่ทำมัน
.

การหายไปเฉยๆ มันเป็นไปไม่ได้ เรากำลังหายใจ กำลังใช้ชีวิต นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงและเป็นไปได้ ความผิดหวังและผิดพลาดสอนให้เราเรียนรู้ แม้มันยากที่จะก้าวผ่าน แต่เชื่อเถอะ มันคุ้มค่านะที่จะลองเชื่อดูสักครั้ง เธอไม่ต้องอยู่เพื่อนคนอื่นหรอกนะ ทำทุกวันให้มีความสุขเพื่อตัวเองกันดีกว่า

.

.
ถึงเราจะอยากหายไป แต่เราหายไปไม่ได้ ดังนั้นเราเลือกที่จะอยู่ เราทำเต็มที่เพื่อตัวเราเอง นั่นคงเพียงพอแล้วแหละ

.

หากเพื่อนๆ ยังมีความคิดที่อยากจะหายไป รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่เป็นที่ต้องการ อยากทำร้ายตัวเอง ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นสัญญาณเตือนของภาวะซึมเศร้า

อูก้าอยากชวนให้เข้ามาพูดคุยปรึกษากับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาผ่านแอปพลิเคชัน ooca ได้เลย อูก้าจะยินดีดูแลจิตใจและรับฟังเสมอนะ 
.